Bebeğim olmadan önce şöyle konuşanlara sinir oluyordum: sabah 7'de uyandık, babamızı işe yolladık, bugün 2 kez kaka yaptık vb. Bu ne yaa? O bebek 3 günlük bile olsa AYRI BİR BİREY, sen de onunla TEK VÜCUT DEĞİLSİN! Onun babası başka, senin ki başka. O kakasını kendi yapar, sen de kendin. Töbe töbe...
Bebeğim olmadan önce sinir olduğum bu tür konuşmalara hala sinir olmaktayım. Anne olunca bu düşüncem hiç değişmedi. Çocuğunun ayrı bir insan olduğunu doğumdan itibaren kabul edemeyen bu bünyeler ilerde şunları da yapıyor; çocuk biraz büyüyüp arkadaşıyla kavga edince kocaman haliyle olaya müdahil olmak, çocuğuna kimsenin en ufak eleştiri yapmasına müsade etmemek ( çünkü çocuğa gelen eleştiriyi kendine yapılmış eleştiri olarak algılıyor...), çocuğunun gideceği üniversiteyi, evleneceği kişiyi seçmek vb. liste çoook uzar. İşte bunun temeli taa o zamandan atılıyor.
Bebeğim 4 aylık ama o da bir birey. Sevdiği, kızdığı, korktuğu, heyecanlandığı şeyler var. bir olaya nasıl tepki vereceğine kendisi karar veriyor. Beni de hiç tınlamıyor. Gayet özgür takılıyor... Çünkü onun kendine göre bir algısı var. Şimdiden bir İNSAN olduğunu davranışları ile açıkça ortaya koyuyor.
4 comments:
Güzel bir bakis acisi :) Bende böyle konusmalari duyarim ama kendim hatirlamiyorum hic...Genelde babamiz degilse babasi demisimdir mesela. Yahut yerim seni annem, cocuga anne demek gibi seyler bende okuyorum bazen...Aslinda anlamina bakilmadan söyleniyorlar tamamen...Aliskin olmayana tuhaf geliyor dogal olarak.
HAYIRLI OLSUN SAYFANIZ:))
TAKİPTEYİM BUNDAN BÖYLE...
BENDE BEKLİYORUM SAYFAMA SİZİ...
SEVGİLERİMLE...
evet bazen de bilinçsizce yani anlamı düşünülmeden de söylenebiliyor. ama çocuk eğitiminde ayrıntılar çok önemli bence!
birtutamkekik teşekkür ederim, kekik en sevdiğim otlardan. çok hoş bir isim, tam benlik bir blog adı dedim daha okuyunca! ben de takipteyim
Post a Comment